Ne önemi vardı ki yaşamanın,
yüreğimi Sende unuttuktan sonra .
Şimdi kirpiklerimde asılısın gözyaşıma
düşme Ayşe ...










Aklıma düşüyor o nazlı adın
Dudağımda hece kanıyor Ayşe’m
Beni param parça eden zor kadın
İçimde bir alev yanıyor Ayşe’m



Unuttum gülmeyi cemalim hazan
Gözümden yaş değil, sevdamdır sızan
Aşk ile bin kelam, bin nükte yazan
Kalem beni boğdu sanıyor Ayşe’m



Kendi derdim deyip sanma ki sustum
Gördüğüm her düşü kabrime astım
Ben bile sonumdan umudu kestim
Hayatım hüsrana dönüyor Ayşe’m



Sonsuzdu aşkımız bitmezdi hani
Sessizce gidişin dondurdu kanı
Zifiri karanlık bastı her yanı
Ayrılık gönlümü tanıyor Ayşe’m



Uzak el olsa da vatanın, yurdun
İllet verem gibi kalbimi sardın ,
Kalbimi ortadan ikiye yardın
Bedenim ruhumu kınıyor Ayşe’m






Gülşah Gayret / Tekirdağ