KEŞKE HEP ÇOCUK KALSAYDIK

Ne güzeldi çocukça sevmelerimiz
paylaşırdık avuçlarımızda yüreklerimizi

sahte söylemlere gerek duymadan
eğreti davranışlara meyletmeden
mutlu bir hayat yaşayabilmek için
maskeler takmadan severdik birbirimizi

aaah keşke tavizler vermeseydik biz bizden
neler alıp götüreceğini bilemedik kişiliğimizden
biz olmayışımız
bizi biz gibi davranmayışımız tüketti yazık

biz, biz olma yerine
hep öteki olmayı hedefledik
ya öteki olduk
ve ya sevdiklerimizi ötekileştirdik
bu yüzden hep yenildik
mutsuz olacağımızı bilemedik

sevdiklerimiz için
dostlarımız için
aslolan insanlık için
keşke suretlerimiz çirkin
yüreklerimiz pırıl pırıl kalabilseydi

işte o zaman;
kimse kimseye kırmaz
incitmezdi sevdiklerini
en masum düşüncelerle bile
yaralamazdı insan dediğimiz objeleri
en temiz duygularla sarılırdı can diyenlere

fitneden
fesattan
şeytanca davranışlardan uzak
kim bilir ne güzel olurdu yalansız ve de riyasız sevmek

yazık
şimdi keşkeler işlemiş iliklerimize

aaaah ah
keşke hiç büyümeseydik
keşke hep çocuk kalsaydık
kim bilir belkide
yalansız
riyasız
yeniden severdik birbirimizi
keşke hep çocuk kalsaydık

Efkan ÖTGÜN