----Aptalın beyliği kendi özüne----

Cakalı duruşun, nartiz bakışın
Fiyakandan güneş aman diliyor
Nadir konuşursun , artist tavırın
Küçük daglar sana biat ediyor....

Yürürken adımın kibir basıyor
Toprak ceset olmuş rahmet kesiyor
Yüregin lal amma dilin kusuyor
Bir agız dolusu hep ben ben diyor....

Şöyle bir salınsan rüzgar esecek
bükersen boynunu figan kopacak
Sanki kıyamet tek sana kopacak
Mahşer kalabalık ben gelmem diyor....

Yemek yeyişinki nimete küfür
Sohbetin konuşman alime küfür
Dertlisin, meselen davana küfür
Birde ham idikte biz piştik diyor....

Bal kaymak olmadan güne başlamaz
Akşam beş çayını asla kaçırmaz
Uykunun saati dirhem şaşırmaz
Durup dinleniyor ,rahat yok diyor....

gam köyünden birgün gelip geçmemiş
Hüzün pınarından yudum içmemiş
Bayramlık agzını brigün açmamış
Halada çilemiz dolmadı diyor....

Düşünürüm diyor, kendi halince
çabalarım diyor derman buldukça
Sende bu menanet akıl oldukça
Birde kalkmış bana ibret al diyor....

İbrahim buğra uyanık