4
Yorum
4
Beğeni
4,9
Puan
1362
Okunma
Mahremdir gözyaşı hem dökene hem dökülene,
bir dua bilmez riyâ’yı birde gözler...
Baş başa kaldığında yüreği sözlerle,
bembeyaz avuçları şahittir ötelenmiş keşkelere...
ne varsa gizinde sakladığı,
susamaz!
döker de döker içinden diline...
her ikisi de ilk eller ile yüzleşir,
söyleyecekleri ve söylemedikleri...
Artık zamanıdır der kendim olmanın,
ve en doğruyu söyler ince ince dîl’ine,
benliğinden sıyrılarak hiç’liği ile...
Zehra Asuman
5.0
89% (8)
4.0
11% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz