Yolu olmayan, yola duran, yolda koyan,
Şahsiyetsiz, sadakatsiz,
Kimliksiz, kişiliksizlerle muhatap olmaktan,
Değerini maddeden bile almayan ahmaktan,
Riyakârlığı akılla karıştıran zavallıdan,
Olmamışlara, ’Edeb’en zaman harcamaktan usandım...

Dışı insan gibi ama içi yılandan,
Doğruları yalana satan ucuzdan,
Hakikate, menfaati için atandan,
İmtihan gereci insanlardan usandım...

Yoruldum inanıp yanılmaktan,
Anlayıp anlatamamaktan,
Can yakan, vicdansız, insafsızdan,
Gölge olmayıp ihsandan da uzak olandan,
Mahşerde tuzak, insanlardan usandım...

Onursuzluğu, gurur sanandan,
Kibri ilim bilip, kendine tapandan,
Zannına sarılıp haddini aşandan,
Dünyanın sonunu hazırlayan bedbahtlardan usandım...

Hasretim,
Bir tebessüme bin teşekkür edene,
Aşkın, hayatın, Yaratan’ın Kadr’ini bilene,
Her geleni Hızır bilip, sevinmeye,
Bekleyene beklediğini verene,
Olduğu gibi görünene,
Olmadığını bilip hududunu çizene,
Giz’de bile Edep’liye,
Belki de kendime,
Beni ben yapan Sevgiliye,
Hasretim...

Zehra Asuman
Üçüncü Göz