Ben seni, ben seni şiir diye seçmiştim,
Aşka gücenmedim de yazılacak onca sevinçleri katlettin.
Kim yazsın artık çiçeklere açılan pencereleri,
Mehtabın ufku sabırla bekleyişini,
Yıldızların gülümseyişini...

Ben seni, ben seni şiir diye seçmiştim...
Gönlümü yoluna sermiştim,
Yokluğunda dikenler sardı etrafımı
Sulamıyorum da artık menekşeleri, zambakları...
Kuşlar yine ötüyor ama
Unuttum onları da selamlamayı...

Ben seni, ben seni şiir diye seçmiştim...
Sevdiğime seveceğime pişman ettin
Anlamını yitirdi yaşam denilen nefes
Her şey bir nesneden ibaret artık
Çocuklar büyüyor acı nedir aldırmadan,
Güzelliklerse hep sıradan....

Ben seni, ben seni şiir diye seçmiştim...
Eğer sevmenin sonsuzluk olduğunu bilseydin,
Şiirlerimi terk etmezdin...
Yazamam da artık çünkü şair bile değilim.
Bir sana gücendim birde inancıma yenildim...
Varlığımdan habersiz kalışına onursuzluk biçtim.
Şimdilerde vefanın şiir/sizleştiği yerdeyim
Ben seni şiir diye seçmiştim...
Ki ben şair bile değildim....


Zehra Asuman