Sen, Ey Allah’ ın Kulu ve Rasulü Muhammed (Sav)
Senin aşkın şefaat, üç Mîm’li ismin Himmed.

Ol/an Nurundan “Ol” du, olur mu sen gibisi,
Sanadır “Kûn” Kelâmı, Ey Allah’ ın Nebisi.

Allah ve melaike, salât eylerler sana,
Sensin “Yüreyen Kuran” ve ses sensin Kuran’ a

O; “Lâ Huve illâ Hu” kimbilir “O” kim idi!
“Lâ ilâhe illallah” senden duyduk Tevhid’ i.

Aşkın aşikâr etti, nurunla Zat-ı Akdes,
Nurun âlâ nursun sen, Ey Memba-ı Mukaddes.

“Levlâke Levlâk” sırrı, aşkın muradın ilki,
El-Vedûd’ un muradı, aşktan gayrı değil ki.

“Rahman ve Rahim olan, O Âlemlerin Rabbi,
“Habibim” dedi sana, sensin aşk-ı mürebbî.

Ey Allah’ ın Rasulü, Salât ve selâm sana,
“nahnu agrabu ileyh” aşkınla Canan Cana…

*

Allahumme sâlli âla seyyidina Muhammed.
Senin nur-u aşkına Cennet ebedi zimmet.

Sen İlk Kâlem-İlk Akıl ve dahi Sen İlk Nur’ sun,
Dokuz bin sene geçsin, Âdem balçıkta dursun.

Cennetin kapısında gördü Âdem adını,
Sen doğ diye doldurdu cennette miadını.

Sen Âdem’ den İsa’ ya her elçinin müjdesi,
Aşkının r/aksedişi, her zerrenin secdesi.

Sensin “raûfur rahîm.” nurunla Cennet, Cahîm,
Serinlik ve selamet, buldu nar’da İbrahim.

“Rahmeten-lil Âlemin”, Ey Hatem-ül Enbiya,
Nur-u aşkından alır, bütün âlemler ziya.

Nurun olmayan kâlbe Allah nasıl sığar ki!
Âlem nasıl var olur, Güneş nasıl doğar ki!

Hurma kütüğü senden, ayrıldım diye ağlar.
Aşkın ile titreşir ayak bastığın dağlar.

Sana lâyık sözleri Halim nasıl söylesin!
Allah nasıl övdüyse, bizim için öylesin.

HâLimce…
19.04.2015 – 21:41