Yorgunum hancı, yola durmaktan mı?
Sevdadan kaçmaktan mı bu sancı...
Bilmiyorum…
Bedenim tenime ağırlaştı…
Ömür mü yaslandı kapıya,
Yoksa?
Kalp mi vuslata hazırlandı…
Bilmiyorum...

Cismim yoruldu belki taşımaktan kefeni
Anladım hadi onu diyelim ki,
Bu yoldaş ruha ne demeli…
Bilmiyorum.

Bilmiyorum dedim hancı,
Yorgunum,
Sözlerime bakma sen, gözlerim diyorum,
Yorgun diyorum...
Adın hancı değil mi senin?
Kaç ömür yakmışı misafir ettin iyi bilirsin,
Yok, muydu bir nasihat, sorup söyletseydin.
Neden susuyorsun?
Anladım hancı,
Ya bana söylemiyorsun,
Ya sende bilmezden geliyorsun...
Nedir bu halin hancı kime sitemin,
Kaç gemiler yaktım, ne fırtınalar atlattım da,
Ben böylesi öfkeyi nil’de bile görmedim…
Anladım tamam hancı,
Sende bilmiyorsun...
Vazgeçtim.
Tamam söyleme,
Sorduğuma da beni pişman etme!
Bari şuradan bir çay ver de,
Kendimize gelelim.
Alaca karanlıkta kalkıp birlikte dua edelim…
Gün doğar elbet bize soracak değil ya,
Sen kendine saklanırsın,
Bizde yine yollara
Bil artık hadi bil sende…


Zehra Asuman