İki kişilik bir suskunluk yaşıyorum bugünlerde
Kime gitsem ya da
Kimden gelsem hep yalnızlığa varıyor ruhum
Uzun bir yolculuk diyorum içimden
Bir anlamı yok giden olduktan sonra ben
Yine yalnızım yine yalnız

Zaman diyorum geçse de şu zaman
Benden geriye ne bir şey kalsın ne de bir an
Olmaz biliyorum ama istiyorum
Bugünlerde yalnız olduğum bugünlerde
Ben hep istiyorum

Ekşi bir tat varsa hep ağzında
Yelkovan bırakmışsa akrebin peşini
Ufuk ruhunda kızıllaşıyorsa
Ve kalmadıysa kendine tahammülün artık
Anla be kalbim
Kapında bütün kasvetiyle yalnızlık

Birileri varken hep bir yerlerde
Sormayayım da ne yapayım söyle
Sen neredesin sen nerede?
Kuytularda mısın?
Yoksa kendini bulmaya çalışırken
Kaybolanlardan mısın?
Söyle bu yalnızlık niye?

Artık kırılmayı da geçtim
Gelip geçenler
Bıraktıysa kalbini yırtık pırtık
Ve yaraların dikiş tutmuyorsa artık
Günler süslüyorsa kederini
Ve ruhunun mehtabı küsmüşse geceye
Anla be kalbim
Yalnızsın bundan sonra hep yalnız.