Benim “Günaydın..!” deyişimdin
Perdeyi açtığımda sen doğardın odama.
Tutup kaldırırdın ellerimden gülümseyerek,
Sonra yıkardın ellerinle ellerimi ve yüzümü
Ben de unuturdum yaşarken çektiğim tüm hüznümü

Aynada seni görürdüm
Ne güzel gülümserdin ayna gibi bana
Ocaktan sen kokusu tüterdi
Ve ben iki fincan sen doldururdum

Sen karşıki çekyatta beni izlerdin
Ayağında kırmızı terliklerle
Tırnaklarında bir sır varmış gibi
Saklardın ayağını benden, yüreğini sakladığın gibi
Olsun, ben seni sırlarınla severdim

Falcı bacı olurdun sonra,
Ben tüm fallardan seni dilerdim telve telve
Yanıma gelmeni beklerdim, sen karşı çekyatta,
“Ben böyle iyiyim.” derdin
Dert etmezdim,
Seni böyle uzaktan da severdim kahve kokulum

Su uzatırdım bir bardak içinde,
“Su hayattır.” derler ya
Hayat olsun isterdim, her bardak su sana
Ben seni okyanuslarca severdim

Sonra çayın altını yakar kahvaltı hazırlardım,
Sen en çok da vişne reçelini severdin
Ben her kahvaltıda vişne reçeli olmayı isterdim
Ben seni tüm reçellerden bile çok severdim
Sofrayı kaldırır, masayı temizlerdik beraber,
Sonra ellerini yıkamaya götürürdüm
Yıkardım ellerimle ellerini,
Kurulardım bir havluyla şefkatle seni
Ellerinden başlamıştım sevmeye ilk önce
Sonra gözlerin girdi ellerinle arama.
Gözlerini ellerinden daha çok sevdim,
Ellerine söyle ama!

Bir film koyardık sonra
Otururduk farklı koltuklara
Ben, omzum yastık olsun isterdim sana
Omzuma tercihindi çekirdek ve kola
Sen film izlerdin,
Ben seni saramayan kollarımın öksüzlüğünü
Buza keserdim omzuma gelmek istemeyince
Ağlardı içim gizliden
Ben seni rekorları alt üst edecek bir film gibi severdim

Sonra kadehler çıkarır aşk rengi bir şarap açardım bize
Kadehini kaldırırken “Sana..!” diyerek gülümserdin
Ben hep bize içerdim; sen, bana
Peynir tabağı yapardım şarabın yanına
Ben, seni şarabın peyniri sevdiği gibi severdim

Aşkımı anlatmaya başlardım,
Sen usulca dinlerdin,
Kimse beni böyle güzel sevemedi, derdin
Bir gün senin de beni böyle güzel sevmeni dilerdim

Zaman nasıl geçerdi anlayamazdım ama
Sen yanımdayken bu kadar dosttum zamana ve sana
Gitmek isterdin sonra bahaneler uydurup,
Her gitmek isteyişin öyle koyardı ki bana,
Gülümserdim yine de hiç hissettirmezdim sana

Kapıdan çıkmadan sarılırdım dudaklarına,
Dudaklarım “Gitme, kal!” derdi sana
Anlayamazdın
“Acele, geç kaldım, kızacak annem yine.”
Dudaklarım da anlatamadı,
Sen yanımdayken sana olan hasreti.
“Haydi, çıkalım.” derdim artık gitme vakti geldi

Binerdik arabama bir kağnı gibi ağır ağır sürerdim
İçimden hep “Bu yol bitmesin.” derdim
Yol boyunca parmaklarım parmaklarını severdi
İnan, onlar da bu ayrılığı hiç istemezdi

Biterdi evine giden o yol
Bahçe kapından bakardım içeriye girinceye dek
Bir el sallardın, beni kendi dünyama uğurlardın
Eve güvenle girinceye dek,
“Bir kötülük seni bulmasın.” diye beklerdim düşünerek.

Bana mesaj yazmanı tembihlerdim
Evde olduğunu bilmek isterdim
Sen girince yatağına ve bunu söyleyince bana,
Telefonumun bildirim sesi, dönerdi adeta bir ezana
Öyle rahatlardım güvende olduğuna,
Sonra gelir girerdim yatağıma

Sana hep “İyi geceler!” dileyip de yatardım
En iyi gecem sendin, bunu anlatamazdım
Girmezsin, diye rüyalarıma uyumaya korkardım
Hangi rüyamda olmasan ben hep sıçrayarak kalkardım

Senden çok şey istemedim,
Sadece benim seni sevdiğim kadar
Sen de beni sev istedim
Ya da sadece sev istedim


23.04.2014-İstanbul
Abdulkadir Güngör