Yıllar önce vaatlerini bırakıp giden isimsiz ’e

dökülen ömür yapraklarım tek sana değil bana da dargın

sinemde ağıt döker,telli duvaklı,elleri kınasız gelin.

sarardı bembeyaz teni,gelinliği gibi,

beşiği nakışlı,doğmamış bebeğine hasret bıraktın.

yıllar harcadı,gözlerinden sen akan şiirleri,sözleri

dimağından silindi resimsiz tuval gibi kaldın adam

gözlerini alamadı dönüşünü beklediği penceresinden

sığındı kalemine,dökülsün içine batan kahır

çıkıp geldin,kollarını açarak, yüreğin dolu olarak

kıyılmış çoktan bizim olmayacak vuslatın nikahı

çevir belleğini,küllerim de ara bulursan seni

hadi yetiştir,kuruyan Tohumlar gibi tüm vaatlerini

göçtü gitti kanatlarına mutluluk astığım cıvıltılı kuşlar

hesaplarını bıraktı evvelin yazarına,kal sol yanımda

her an seni yaşarken,bu gün gelişinle öldürdün beni.

sonunda ,sessiz bir kadın kaldı ,yüzüne suskunluğunu haykıran...

sessiz ÇIĞLIK