derken Hasan abey geldi,
sırtında Ümmü,
atdı arkaya
elleri, a(ğ)zı ba(ğ)lı
gan çana(ğı) yüzü,
sesi kısılmış, hırıltılı

arkaya geşdi.
“sür” dedi.. “sür brağidi”
Üseyin abey de geldi
“şükür” dedi, bilmen neye şükrettiyse ga(y)ri
“sürsene abey!” dedi
“sür!”
Ümmü debeleniyo.. bağladılar ayaklarını..

“-Allahınızın aşgına”
“-emmim, n’olur emmim”
“Üseyin Emmii”
“-dayııı
dayıı yandırma beni”
“-Allah.. i(n)şallahh çoluk çocuğunuza versin”

bin yalvarıyo emme aldıran kim
ordayın deye bu sefer de ben şükrettim..
bu şerefsizlerin neytce(ği) belli olmazdı
Arpalıkdan sallandık Ovaya aşşa
bende dovaların bini bi para..

Kodano(ğ)lu,
“-Hasan abey, Musdabeynen gavilleşdik de
bi yüzlüğünüzü daa alcan, gusura galman”
“-sen öğüne bak bizimo(ğ)lan”
“-hinciden deyen de, ..hehheh he!”
“…”

“-hemi siz bö(y)le demediydiniz, hani o(ğ)lan”
“-ulen bak.. senin ananı.., avradını, başlatma yüz lirene”
“-şakadan dedim Hasan abey yauu, valla şakadan
nayet bu bi(r) hayır işi, biz de bi sevaba girelim heh he!”

“-ulen! Nalet kör şeytan canımı sıkma, gatil etme i(n)sanı”
Akyolu da döndük, şöfer şavkartdı ortalığı
her çalı gözüme candırma ğibi gözükdü..
yardık getdik, Payamdaş, Depeyurt, Zırtlandere, ovanın yüzü..

ıssıız geceyi.. pürtelaş yaran karşı dağları yalayan
gacur-gucur sallanan, cibin şavkı.. çalıları üstümüze saldırtan..
Ümmünün gözel gözleri faltaşı gibi açılmış.. korkudan
hıçkırıklar içinde, saçı başı dağınık.. ağzı yüzü kan..
pişman, yorgun, bu gözelliği görmeyen.. iki mahkum tutmuş kollarından

ben cibin ön yandayın, dönüp ardıma bakamayon
ömr-ü hayatımda ilk diba o ğün cibe biniyon
“Allah sonunu hayretsin emme çok gorkuyon,
ömrü-billah okuduğumdan çok dova okuyorun


ona
bana da
evde galannara da
..
Sümen..

......
Ali..
Bobam..
Emmim..
Yengem..



beri yandan şosaya varıyokana sessizlik bozuldu
“-ne trafa Hasan Abe(y)”
“-hu yanna”adam gıvrattı o yanna..
ne ğadar getdik bilmeyon
ben dova okumaya dövam ediyon

aklıma ne geliyo.. beni yolda endiri(r)ler de
hu sabi’nin başına olmadık iş getirilerse
ulu(r) mu oluu(r) hani de aklından kesme..
zabah beri bana etmediğini gomayan cipci
nası gorkdu da “valla şaka abey” dedi

toplu dabança var ikisinin de bellerinde
Bozdurmuş Belini aşdık, gecenin leylisinde
gız debelenmeye başladı, “endirin beni” deye,
çözdüler elini aya(ğı)nı, bana dediler “-elet” “-bekle”

bi bakdım Ümmü gaçıyo, etiştim sırtladığım gibi
ötekinnerin habarı olmadan cibe görütecen gari,
zapdedemedim, gücümü gurutdu, elimden sıyrıldı
etişdim emme, narasın bi çalıya yapışdı
hakından gelmenin imkanı yok, sökülüp eline geliyo çalı

o kökleniyo, yakalayo bi çalı daha o da köklenip geliyo
“-salıvı beni emmi Allahını kitabını seviyosan”,
…
“-goyvu beni.. ben sana nettim gadın emmim” deyo
“-yakalalarlar seni emmim” deyon “-nere gaçaçan”

“-gorkma ben varın sana bişi yapamazlar, bana güven”
“- işi yokuşa sürme gözel yeğenim” kime den, dinnemeyo ki
derkene Hasan Abey geldi, “- ne bok yeyon len sen”
ikimiz de gakdık, bana bi şamar aşgetdi,.. gızı aldı ğetdi
“-len şerefsiz.. senin yeğenin biz bişi etmeye gaksak, sen dur decen”

“-valla ileşini serer, atıvırı gederin, ulen sen ne şerefsizimişsin,”
böyleynen emin oldum Hasan Abeyden, içime su serpildi..
“-ben gaşcadım da, emmim yakaladı, “nere gaşcan” dedi” dedi
..
“erkek gızımış Ümmü”,
“insanın böyle bi garısı olusa, adam eder erini
sırtı yere gelmez evelallah, maşşalah..” dedim içimden

Allah sonunu hayretsin deye dova etdim, vardık ağşamüsdü!
Yabırlar Köyü.. Eleğri..
“buyurun” dediler “Goca Yörük”ün evinden

..














Fotoğraf : Zeki AKAKÇA


arkası yarın