vardık asmalı gayfayanın yanna
adamlar hö(y)le bekleşipduru
Hasan Abem sokuldu.
tanıdık birine
annattı durumu

“böyleyken böyle”
“göya düğün etçeg halım yoğumuş
benim o(ğ)lana nişannısını gaçırcamışıyız
aslında gızın gönnü varımış
sevenneri gavışdırcaklarımış,”
ne olmuş da guş gonmuş..
falan filan

“nereye file” demedi adam
yekdepden
“-yüz lira” isdedi
“-epap” dedim
“yüz lire olsa düğün ederin”
adam donuzu biliyo(r)
“-bunun bazarlığı olmaz epap.. yüz lire”
Hasan abey kesdi adamın dırdırını
“-m(uh)atap benin,
sen ona bakma al hu ellireyi,”
adam hık mık deyince de
“hinci yanımda yog, on lire da(h)a veren
sulf olalım” dedi
adam nuh deyo, peygamber demeyo
nayet
“eyi tamam
yimbeş taha veren emme sonura” dedi
“-ertesi ğün zabah”a gavilleşdik,

eyi de Hasan Abey, nereye, nassı, kime
herkes yolboyunca bi(r) malihülle gurdu durdu..
birinin öteninkine bi(r) taması yok..
Hasançeşmede yüzümüze su çarpdık..
ağşam garannığı çöktü çoktaann
Hasan Abeyin yüzüne bakdım
“-garışma sen! öte yanna,
düşüncez bakalım bi(r) hal çaresi..”
Garagoyak da n(ih)ayet bi ses verdi
“-öte yüze aşırı(rı)z olmazsa
sahi Üsen senin Çölovasında bi(r) akraba varıdı
onun o(ğ)lu yok mu”
“-var abe olma mı”
“-tamam işde bi(r) daşda iki guş”

avışlarını aşdı,
barnaklarını birbirine dokandıralak sordu
“bu ne”
“ağıl”
“herkeş evine dağıl” dedi dağıldık”

“-eyi da(ğı)ldık daa
ben uykuyu gaybettim
len bu nası iş, el bana ne demez yauu,
bi yandan öz be öz yeğenim

öte yandan üsdelik bobası dedesi öteki emmisi mefat etmişler
başka emmisi, ya(hu)utda dedesi olsa
hadi neyse.. öğünde başga bi başdutar olsa bi taha
yani ona bobalık bana düşer..

gakdım getdim dayandım gapısına
yengem dineldi anacıma..
“yenge!
bizim takkamızı öğümüze eğdirme
bu Garao(ğ)lan’ın Sümen sık sık gelip getmesin e(vi)nize”

“-onnar nişannı deği(l) mi? kime ne
sen takkanı neyye öğüne eğiyon kine?
sana ne!
böğüne gadak emmisi dayısı mı varıdı çoc(uk)larımın”
“-yenge gızın varısa da;
o(ğ)lun da var..
Osmanı unutma!
dosdumuz varısa da duşmanımız da var”

“-o(ğ)lumu herkeş benden fazla mı düşünüyo da
kimse kiyası!, .okyedisi olmasın
o(ğ)lum da var, gızım da,
anaları da benin, bobaları da
gelip gedip herkeş laf dokandırmasın

bize kimse garışmasın..
ötüyon Hasan emmim,
böğün sen, dün görümcem
olmaya gomaya yermeyesiceler

nişannı.. onnar nişannı..
gula(ğı)nı aşda eyi dinne
kimse kıyası olmasın.. hemi de..
o(ğ)lum Osmanı file de diline dolamasın hiş kimse
emme dokuz o(ğ)landan can güyem Gara Sümen!
bunu da eyi belle!”
“bunu böle demecedin yenge!”
dedim…
o da “dedim” dedi

emme elim ayam dutmayvıdı,
ız daa galbim durcağdı
yıkılıp galcağdım, neyise de
boynumu bükdüm
izimin üsdüne doru eve..


nutgum dutuldu, kötü oldum
eve giremedim.. garı gısmıynan baş olmaz
erkeğ olsa hakından gelisin..
olmadı çeker vurusun
yengem de olsa el gakmayoru..
maazallah bi çığırsa, söztemsili
“etişin gonşular, gapımı kakdı” deye
neydebilin.. ne deyebilin..
o sahatda orda ne işin var de(ğil) mi

gerisin geri getdim izimin üsdüne
çal(ı)lığa sindim.. bekledim bekledim
Allahın onar(a)cağı
“gaçır gızı” decen Gara Melidin Sümen geli(r)se
zabaha gadak bekledim
olca(ğı)ndan değil de
bi(r) umut..
dağları dolaşmak varımış meğere!

gel bana sor.. zor iş beee!
nası “ı ıhh” decez Hasan Abey’e
nası(l) gayış atcaz..
nası çıkcaz bu işin içinden
nası(l) çıkcaz el içine..
nası(l)?
























Fotoğraf için Sn Güliz KAYA’ya teşekkürler