.
“-belki bilisindir
belki de bilmezsin
ya(hu)t da unudmuşundur sanırım..
emme ben hiş bi zaman unutmadım
bizimo(ğ)lan”
..

Halilce dedemin çobanıykana o şerefsiz,
dutmuş emmimin garısını gaçırmış,
yengem esger garısı o zamannar..
yeddi sene olmuş gedeli.. bi taha ün-ses yog
isan “ekmek yediği gaba” sıçar mı
elinden ekmek yediğin garıya yan bakılı mı
emme böyle şeyler oluyomuş demek
başına gelmeyen ne bilsin
Allah can düşmanıma gösdermesin

o zamannar atda da,
itde de, keramet varıdı
atda da avratda da
bi asalet varıdı
kimin aklına geli(r)
evinden yallanan köpek
namısına yan baksın hı?
emme akla gelmeyen başa geliyomuş

Allahın onaracağı,
emmiceğizim esgerdeymiş;
emme esgerde ğaldı
emme bu durumları duyuncaklayın yes etdi
aldı başını ğetdi, orasını Allah bili(r)
ne fakıt getti öte yanna
kaş sene oldu bilen mi var
bobam yatalak,
ben beş altı yaşlarında emme var emme yoğun
emme Miyeser gellebam da
yedi köyün bi(r) gözeli hani
ta öyle gabadayıydı

bu şerefsizler üç ağaları bi(r) de kendi
zopalaya döğe-çarpa
guşağındaki altınnarı tolun kapı arkasına gömüp
üsdünü sıvayollar bi ğözel de
aşırıvırıyollar Akşe(h)er yüzüne
adı belli çoban değil miydi..
variyeti olsa el gapısına çoban mı dururdu
bi de hinciki hallarına bak..
Sarı Ağalar öyleynen ağğa olmuşlar işdee
evel-evelden beri
baya bildiğin onun bunun çobanıykana
"ağa" deye nam saldılar goca Gaziri’ye

dedem hankı birine yansın,
üsdüne üstlük
bobam da esgerden yatalak dönmemiş mi
ağzı var dili yok..
gambır-gambır üsdüne gari
gaymakam geliyo(r) göya sulf ediyo
n(ih)ayet Imız emmimin o(ğ)luna onnar da bi gız verdiler
gerçi hani içimiz de almadı getti
“sarı ğelin”i
emme zavallının ne suçu-günahı varıdı
o Sarı Ğelin de yandı, Imız emmim de
Imız emmimin Melit de

bobacağzım daa merem olduuu
günden güne dertlere gardı,
gözümüzün öğünde eridi ğetdi
senin annaca(ğı)n
yüzümüz bi(r) taha gülmedi getdi vesselam

hele de hele
Halilce dedemin o gizli gizli ağlamalarını
görüp de bilince
var yaa..
Sarılara bi kinnenirdim kii.. sorma
elime ğeşseler ümükleri sıkıp hora atıvracan
ipe dizip sallandıracan..
assalar cellatları olmaya hazırın dünden..

bi(r) de durduk yerde..
Allahın işi; olacak ya!
emmi oğlu Melit’i de gayınçısı Deli Hasan öldürünce barabar
zılla kinlendik Sarı cavırlara
bi mükellef ben galdım gosgoca sülalede başdutar!
gopil bi çocuk yaşımda
iki sülalenin arası da düzelmedi
sülalemiz eselmedi getdi bi taha

ne erezillikler, ne erezilleeer;
ebeceğzim ıramatlıg zabbahlara gadak
merdimenin başında beklerdi
sorsan “uyku dutmadı”
yalan valla..
“esgerden gelcek emmimi bekleyo”du,
sonura sonra belki anamı da alı(r)-ğaçarlar deye,
içi gakıyo(r)du.. zavallının belki kim bili(r)
orasını Allah bili(r)..
ha gerşi
anam da cevval, diktator, cesurudu
başımı dizine gor, köpeğ uykusunda ğibi
uyur-uyanırın,
anacağzım başımı ovşar durudu