Çabuk büyüttüler bizi.
Yaşımıza bakmadan,
Ruhumuza bakmadan,
Çabucak büyüttüler bizi.
Ondandır yaşımıza uygun
Davranmamamız,
Ondandır,
İçimizde kapanmayan boşluk.
Çabuk büyüttüler bizi.
Büyüttüp adam yaptılar,
Adamlığın ne olduğunu bilmeden,
Adam olduk,
Çocuk olmadan.
Çabuk büyüttüler bizi.
Yaramazlık yapmamıza bile
İzin vermediler.
Şımarıp da bir şey isteyemedik.
Hep onlar istediler bizden.
İsteme hakkımız yokmuş gibi.
Çabuk büyüttüler bizi.
Hep gözümüz arkamızda kaldı,
Misketlerimiz geride kaldı,
Topaçımız geride kaldı,
Ruhumuz geride kaldı.
Çabuk büyüttüler bizi.
Geride tozlu raflar,
Kırılmamış camlar,
Uslu çocuk resimleri,
Ve koskocaman
Bir çocukluk bıraktılar.
Çabuk büyüttüler bizi.
Çocuk olmadan büyüdük.
Ne olduğumuzu
Bilmeden büyüdük,
Ne olduklarını bilmeden büyüttüler.
Şimdi de çocuk gibi
Davranıyorlar bize.
Çocukluğu yaşamadığımızı
Bildikleri halde,
Çocuk olmadığımızı bildikleri halde.



Yunus YILMAZ