Bir bayrak dalgalanır,
Trabzonspor bayrağı,
Hemde Suruç’ta,
Hemde Kürt ilçesinde,
Hemde ölümün memleketinde.

Soruyorlar sana:
Ne işin vardı orda?
-Oyuncak getirdim Kobanili çocuklara.
Oynayacak parkları da yok.
Onlar bizim çocuklarımız.

Bir ağıt duyulur:
Keşke senin yerine biz ölseydik,
Ölüme alışığız,
Ailene ne diyeceğiz şimdi?
Bizim için geldin, bizim için öldün,
Nasıl bu yükü taşıyacağız?

Bir ses daha duyulur:
-Pis terörist! Geber diğerleri gibi.
Aşağlık serseriler, canınız cehenneme!
Vatan hainleri!!!

Geldiğin yer çorak toprakla,
Kızgın güneşin memleketi,
Çamurla parke taşının karıştığı yer.
Baygın otlarla çekirgelerin savaştığı yer.
Geldiğin yer, Suruç. Şahadet yerin.
Ölümsüzleştiğin yer.

Yüreğimizin mağması taştı acınla.
Yaktı Urfa’yı, Diyarbakır’ı, Kobani’yi.
Eritti içlerinde aysberg büyüklüğünde kötülük taşıyanları.
Yaktı Türkçe bilmeyen anaların bağrını.

Rahat uyu mavi göklerin, yeşil dağların,
Asi dalgaların çocuğu.
Rahat uyu,
Yarım bıraktıkların boynumuzun borcudur.



Yunus YILMAZ