Ruhun hükümlünün tahrip edilen soytarısı
Güzle gülerken bıçağın ağzındaki serseri
Bir gömü bin karınca, sesin kırk yerinden kırılan yüzü
Hüzün gecenin ceseti başında ağlayan fıtrat
Mezar taşlarına siyah gül çizen Vincent Van Gogh


Kaç kişi benim yüzümden im değiştirdi kayıp imgelerde
Kaç içe düşenin ininde uyudu uyumsuz günde
Soyunuşuna yalan, yılan, çiyan, vesaire
Merak etme beni, yeşil kusarsam çık, şiir dersem çıkma


Yasaldı ölüşün göğün çatısında düşüp düşünde
Su alan yırtık siyahtın geçerken martıların kalbinde
Gökkuşağının yanına uzanmıştım henüz yağmurdun
Bunu ben uydurdum her şeyin fali ben
Bu yüzden bir yaşamı kökünden
Ödünç verdim ateşe suya toprğa

Aysız da dokuna bilirim geceye
On ikiden sonra bölünen uğultulara bağlanıp

Her dağda ruhunu yakmıs yontu mazdeki

Eskisi gibi değil aşklar dallarda gün
Daha dün felsefesinde nü
Her sözün sayfası kendine ruh

Yenisiyle değiştirin beni hem şiir de yaza bilsin
Tutsun gözlerinde geceyi
Sonra saçlarında yaksın siyahı
Yanlışlıkla severse seni eski ben
Malüm cezai ehliyetim yoktur diye

Ölü taklidi yapa bilirsin---.





cc_