Bu günler de karaktersiz şiirler yazıyorum,
Biraz kibirli ve afralı tafralı anlatıyorum her şeyi.
Sözlerim havalı, kalbim ağlamaklı..

Bir şiir var aklımda okunmaya sakıncalı...

Bir ustanın egosunun altında ,
Ezilen çocukluğum var,
Çalışmakla geçen kir pas içinde.
Gençliğim mitinglerde, eylemlerde, yürüyüşlerde..
Gururla içime çektiğim biber gazının zehri var genzimde,
Tatlı bir acıya benzer biçimde...

Bir de limonun ekşiliği var sözlerimde,
Gözyaşlarım yanaklarımdan dudağıma inince...
Nezarethanelerde polis bey abilerle kapıştım,
Onlar da emekçiydi ve işlerini iyi yapıyorlardı, onları da alkışladım...
Büyük hayallerde, küçük voltalara karşıydım!!
Jopla gereğinden fazla aşinaydım...
Beni devlet düşmanı sanmayın,
Ben bu vatan için bir zamanlar
Tunceli’nin dağlarında 18 ay çatışmanın ortasında jandarmaydım...

Ben bu bozuk düzenden bıktım usandım,
Yalan siyasetten,
Siyaseti kişilik sanan milletten,
Milleti ise kişiliksizleştiren siyasetten,
Dost gözüken namertten,
Ata ya söven büyükten, ecdata küfreden dümbükten,
Allah’ın adını zikredip yetimin hakkını yiyenden,
Cuma’ya göstermelik gidenden,
Cenazede siyahlar giyinip,
Gözlük altından röntgen çekenden,
Dedikodu eden rezilden bıktım usandım..

Yeter artık duygularımızla oynamayın...
Yağmalamayın leş kargaları,
Etimizde değiliz yüreğimizi gagalamayın...

Onca haksızlıklar, onca insafsızlıklar, adaletsizlikler var utanın,
Bana bir, bir, anlattırmayın...
Ben bıktım usandım,
Bana bunları yazdırmayın,
Kalemimin namusu var bozdurmayın...
Şiirim iffeti var dokundurtmayın..
Aklımdan geçenlerin mapusluğu var tutuklatmayın...

26.03.2015