ya vaktimiz olmadı, ya paramız
eller gibi, yaz gelince
o sahil senin, bu yazlık benim
hiç olmadı hayatımda
ilk zamanlar, tasarruf mecburiyeti,
ardından düğün borçları
sonraları da.. ev düzen, çoluk-çocuk; yetemedik, bitemedik
derken ilk hanımın hastalığı,
yıllar kara zorla geçiverdi..

çocuklardı…
çocukların okuluydu
evin işi-kaydıydı
şunuydu-bunuydu
derken ikinci hanım.. o da bizim gibi
köylü kısmı değil ki
anlamadı vardan-yoktan
çoluk-çocuğun istikbali kaygımdan
işte! geliverdik buralara

ömürde bir kendim mi oldum acaba
uyurum başımı yastığa koyduğumda
uyanırım, uykum kaçar geceler boyu
zor ederim sabahı.. uyku girmez gözlerime
her sabah taze ekmek; işin aslı bahane
def eder kederimi güya taşfırın yolu
maksat ekmek yemek,
ağız tadı falan değil elbette
onca yolu teperim güya ekmek almak için
beklerim, mendil içinde iki ekmek
yaz-kış! arşınlarım onca yolu,

farkında değilim “dur” dediğimin
ben “güle güle” diye el salladım
bir 32 plakalı mavi kamyondu
adamlar sağa çekip durdu..
yetiştim.. sordum “nerelisiniz?” diye
“Yalevece amca!” dediler
yer açtılar şoför mahallinde
kırk yıllık tanış gibi bir muhabbet tutturdum
kendimi sıla yolunda buldum
“Allah rast getire”
..
güya “ekmek almaya” diye çıktım evden
gele gele “tam kırk yıl geriye”, tesadüfen
Taşmektep’e uğradım kamyondan inince
bildiğiniz bizim“ortamekdep” e
bir tanıdık sima? nerdee,
aklımda soracağım biri? hakgetire
ömürde bir kendim oldum işte
gözümde tüttü köyde

..?
sahi nerden kalkar bizim köye araba………..
geç mi kaldık gene,………..
ben hep kaçırdım onu nedense………..
köye giden araba?
kalkmış mı?
iki saat önce,
………. belli!;.. nasip olmayacak işte
…. ben hep kaçırdım köyün arabasını
..
Zühtü kimse götürüversin öyleyse?
“Eski Han’ın Önü” nerede

de!
şimdi….
nereye gideceğim,
buraya kadar gelmişim
tabi ki köye!
de…!!
bak onu da arabayı kaçırmışıyım gene
ulan felek!
…..?!’..

o yana giden arabalara binsem
şoseden alan olmaz mı beni,
ya da
insem Gövceli Köprüsünde
tırmansam Yazılıya,
kırk yıldır düşlerimdeki gibi
taş atsam Analı-Kızlı ya
taş değer mi
beliklediğim kızı
bana verirler mi
çocukluğumdaki gibi
atılacak helik taş kalmış mıdır o bayırda
isabet ettiren olmuş mudur Analı-kızlıya

Gövceli yokuşuna takatım yetmez mi
hâlâ oradan köye yol yapılmadı mı
dizlerim tutmaz mı,
gelen giden olmaz mı,
bir yoldaş hani,
çocukluğumuzdaki gibi
tırmansam Yazılıya
varsam akşam karanlığında
daha geç mi kalırım
sürü köpekleri sıkıştırırlar mı

..?
Zühtü kimse götürüverse beni
neredeyse!
söylesen de?
“Eski Han’ın Önü” neresi!;?