Kanımdaki deli yangınım, ruhumun ürkek ceylanı

Hiçbir sonsuzluk kendi doğrusunu bulmazmış

O kadar içimdesin ki sen, kimi ruhum tarumar

Kimi yangınlarımda bir tek bu adam yanar.

Ne kadar sokulsam kendime, eksik kalıyorum

Ne kadar uzansam ellerine, tutamıyorum

Bir hicran yarası bakışlarındaki gülüş

Seni sevdikçe hislerimde boğuluyorum.

Buğulu gözlerinde çöreklenen hüzünle

Bir deniz oluyorsun bende, dalgalanıyorum

Hüzzam şarkılar damlıyor yaslı pencereme

Dilimdeki çocuk sitemlerle sana birikiyorum.

Pulsuz mektuplar gibi yığıldı ah dertlerim

Asırlar oldu gülüm, sensizliğin kentlerindeyim

Yorgun adımlarımla sana, hep sana yürümekteyim

Avuçlarımdaki üşümüşlükle seni beklemekteyim.

Derin nehirler gibi oldu yüreğim, göğümde aşk var

Bir yalnızlık öyküsü dudaklarımda, ruhum tarumar

Haylaz mevsimler çoğalıyor bende, kapıda kışlar

Sevda saklıyorum kilerde, çok yalnızım dostlar.

Öfkelendikçe aşka, sarılıyorum en içli şarkılara

Kırıldıkça kendime atılıyorum yasaklı baharlara

Bir yangının ortasındayım, göğsüm küskün sulara.

Sokuldukça aşka ah, avunuyorum asılsız masallarla.

Tutunup duvarlarına çıkıyorum zamansızlıklarına

Gürültülü bir denizi izliyorum şaşkınlıklarımla

Kaygan öpüşlerinin kor güneşine uzanıyorum

Küfleniyorum, dudağımdaki hüzzam şarkılarla.

Adını yazdım içimdeki adresi meçhul yarınlara

Gölgesiz çardaklarda sırtımı aşka verip inledim

Yolcusuz limanlarda bekledim ellerimi tutmanı

Ben aşkı öğrendim de, sensizliği asla öğrenemedim.

Selehattin Yetgin