aaaaahhhhhh aahh!
şimdi kırk yıl geride olmak vardı
anasına satayım,
ne emekli olma kaygısı
ne kıdem tazminatı,
ne zabıta, ne polis, ne maliye
ne elektrik-su
ne ay sonu korkusu
ne vadesi gelmiş borçlar,
ne tahsil edilememiş alacaklar
ne alacakla borç ödeme telaşı
ne onun-bunun sayesinde
ketenpereye gelip
ya da bir dalgaya düşüp
üye olduğumuz
yıllarca aidat ödediğimiz
ara taksitlerde ceza yediğimiz
çoluk-çocuğun nafakasından çalıp
yedirmeyip, yemeyip, ödediğimiz,
kooperatif senetleri;
yetmez!
ortada hiçbir şey yokken
kaçan
Antalyadaki müteahhit,
sonraki müteahhide ödenen
onca para,
onca dönen dolaplar,
al takke-ver külah
birinin ötekine bizi
peşkeş çekişi
illallah…
insan nasıl yedirir çoluk-çocuğuna
masum insanların alınterini
hafsala, akıl, izan,
cibilliyet, içtimaiyet
merhamet
gen.. kan?

her şeye razı olup;
Antalya’da ne işimiz varsa
bu yaştan sonra….
taşındığımız sitede
saygı-sevgi bir yana
herkes diğerlerini ezme peşinde
görgüsü yaşam tarzı
bize uygun olmayan komşular,
ayrı dünyalardaki
titiiz.. ikinci hanım,
yollarımız ayrı evlatlarım
gözümde tüten
torunlarım..
oooff offf!!




















Resim: Metin Seyhan
Küllü Fadime / HİSARARDI








DEVAM EDECEK