Kim Bilir

Umutları ellerinden alınmış insanlar
Bazen nefes alıyor gibi görünseler de
İçlerinde sadece kuşlardan cesetler taşırlar
O da kimselerin göremeyeceği kadar.

’Ben sensizlikten yoruldum
Madem bu yol sana çıkmıyor
Elveda sevgilim.’

Son sözleriydi kadının

Hoşçakal diyen kadının gözyaşlarını
Sevgi olarak algıladı adam
Oysa ki o yağmurlar
Boşa geçmiş bir zamanın ağırlığıydı
Ne zaman hesapsız sevmeyi başarsa
Yaprakları sararmış bir gülün yırtıyordu dikenleri içini
Bir geç kalmışlık sarıyordu bedenini

Diyordu
’Gidelim uzaklara
Biliyorum geç kaldık
Geç kaldım
Geç kaldım
A f f e t bizi’

Hayallerden uyanmak
Gökten yere çakılmak gibiydi
Bitmişti toz pembe rüyalar
Kurtulmuştu aşk bildiği yalandan
Bir kuş kadar özgürdü artık

Adam
Yalan-dolan bir aşkın esareti olmaktan çıkmış,
Huzurun kollarına uçmuştu
Belki de onun için, bu acı bir son buluştu
Mutluluğa arzuyla yeniden dokunuştu

Kim bilir
Kaç seven gitmişti böyle sevdiğinden
Sevilmediğinden değil
Ça re siz li ğin den.

20.03.2015

Rasim Yılmaz