1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
69
Okunma
Herkes kendi gölgesinde yalnızdır
Gece sokaklara iner.
Ay titrek ışığını döker duvarlara.
Rüzgâr eski yaprakları sürükler.
Her adım bir hatıra bırakır.
Kış gelir sessizce
Buz tutmuş ırmaklar suskun.
Kırık dallar göğe uzanır.
Kar taneleri kaybolur toprağın koynunda.
Sessizlik kalplerde sızlanır.
Herkes kendi gölgesinde yalnızdır
Adımlar yankılanır boş sokaklarda.
Çiçekler solgun, utangaç.
Serin rüzgâr yaprakları okşar.
Güneş suskun tepeleri öper.
Bir kuş uçar yalnızlığın üstünden.
Kanatlarında kırık umut taşır.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz