S Ü V E Y D A

Sözlerim Süveyda,
belki de uçsuz bucaksız çöllerin savurduğu
bir gölgenin ayak izleridir


acıyı çok içtiğimden midir nedir
canıma dokunan her şey ben kesilir
ben ise sen kesilirim Süveyda


Kalbimin kara lekesi
içimde filizlenen tomurcuk
kavuşamadım ya sana kuş gibi çırpınır nefesim
damıtılmış bir sevdadır oysa
sana olan masum hevesim


Asma yüzünü öyle ,
bunu sadece sen değil, hiç kimse bilmez
ve hiç kimse önemsemez gölgesini
gece, güneş çekilince anlar kıymetini
ben seni gün doğarken sevdim Süveyda
şafaklara sarıl hadi...


Kendi yazdıklarıyla içini susturan birini tanımadıysan
işte o benim
senin yüzün asıldı ya, bir de beni düşün
Ölümlere acemi yüreğimde, sürekli asıyorum kendimi
ne olur
imamesi sen olmayan desturlara yaslandırma
elinin tersiyle itme, kesip atma ayaklarının altına beni ...


Sensiz neylerim
anlıyorum deseler de asla anlamazlar,
kimseler sen değildir ,
acını hissediyorum kim diyebilir
bir iç açımlıktır söyledikleri
herkes kendi uçurumundan düşer bilirim ...


Aşk !
içindeki son bahara kurban etmektir kendini
ne ağaç dalında kalır taze bir yaprak
ne de takvimlerde buruşur günler
zaman, acıtarak söke söke koparır da gider
geriye aynalarda solgun bir yüz
ve gidişlerin ardında takılmış gözler bırakır
o an unutur düşlerini
yanağından süzülen göz yaşında boğulursun..
dönüşlere gelince
benim yolum tektir
dalarsam o yolların rüyasına
düşersem sensizliğin uğultusuna
kaldır beni, kaldır Süveyda...


Şimdi gitmeliyim
duraklar beni bekler
bir gün kavuşma ihtimali ile
geceye uyanacağım
biliyorum çok yoruldun
uyuyacak olursan eğer
susadığın zaman uyandırırım
sesim ulaşmasa bile
kapatırım gözlerimi Süveyda
içimde seyrederim seni
ağlayan bir abdal la...



30.08.2014


RASİM YILMAZ


Günün Şiiri Ödülüne Layık Gören Edebiyat Defteri Kültür Ve Sanat Platformu Sitemize Kalbi Teşekkürlerimle..