Yeşertip toprağından seni öksüz bir bahtın
Yerleştirdim ömrümün en mutmain tahtına
Ne çıkar taşımasa ikimizi bir batın
Vermese ak sütünü ikimize bir ana
Aynı kandan değildik ama gayrı değildin
Sen özden öteydin de özden ayrı değildin



Durmayıp ağyâr gibi düşünsen bu hâl nedir
Güven aldığın nefes umut baktığın yerdi
Kelime yok bilirim anlatmaya muktedir
Varlığınla bu dünya yaşanmaya değerdi
Hayatın köşesinden kopmuş anı değildin
Kırk yıllık çerçevenin soluk yanı değildin



Eyyâm bulutlanıp da bulandığında sular
Tebessümün olurdu âna dair tek duru
Bir bir mevzilenirdi zihnimdeki pusular
Cevapsız kaldığında yutkunduğum her soru
Benden olmaya râmdım ama bende değildin
Zamansızlık içinde yalnız dünde değildin



Utanırdı karanlık derinliğinden elbet
Özenirken yakamoz rûhundaki ışığa
Mahkum değildi çınar sevse de ilelebet
Nedensiz dallarına dolanan sarmaşığa
Aynı kökten değildik ama farklı değildin
O meşrû sıfatınla dilde saklı değildin



Gözlerimdeki buğu anlatsa da bilme sen
İki nokta arası yaşattığın hasreti
Dostluğunun mührünü ellerinle silmesen
Hangi ferman döndürür gönlündeki hicreti
Ömür güzergâhımda bir yabancı değildin
Yol benimdi yolcu ben sen de hancı değildin

....