21
Yorum
53
Beğeni
0,0
Puan
3550
Okunma

....
Kasım soğuğu
üşüten bir yangındı adeta
ve babalar
çekip gitmişti uzaklara
kilitlendi kapılar
haber saldık
bel bağladık
gökteki turnalara
gidenler dönmedi
oysa annem
muştulu baharla örmüştü
sevinç tacını saçlarıma
papatyalar gücenmiş
peygamber çiçekleri mahzundu
gölgesine sığındığım çınar
yorgun
ah! çocuk omuzlarım
bu yükün ağırlığında ezildi
yetimlik heybemde taşınırken düşlerim
saç tellerimde çığlıktı
siyaha boyanınca kırıklarım
o vakit anladım
bitmek bilmeyen hayat merdivenlerinde
kimsesiz bir yolculuktu çıkışlarım
süresiz duraksız göçebe
umutsuz öylece
hayata öfkem yol arkadaşımdı
uçurtmalarım yaralanırken gökyüzünde
yetimliğin çamuru bulaştı ellerime
yıkar mısın anne
...
Meltem Kınıc
Şiirime sesiyle hayat veren Mine Gültepe ablama en kalbi teşekkürlerimle...