artık hiç bir sitemin değmez yüreğimin bir teline
değse de akortsuz bir kemandır
ne sen anlatabilirsin
ne ben dinlerim istediğin gibi gönül.



dağlarda sahipsiz bir kuş öter
ah can
kanadı kırık uçamaz gurbet ellere
hoyrat ellerde hırpalanmış duyguları
gözleri semaya dikik
sevecen bir el arar çalı diplerinde.




soğuk bir mekanın cam kenarı yerim bundan sonra
gelip geçen ayakları izliyorum
bastıkları her taş inceden inceye inlemekte
ya da bana mı öyle geliyor ne
içim burkuluyor
eziliyorum
ezilenlerle.




bir ayağı kırık sandalye say beni
laflar dokunmasa sağlam da duruyorum hani
halbuki biraz ’oynatsam’ düşeceğim yanlamasına
yaslamışım sırtımı güvenli bir duvara
kıpırdamıyorum
ayakta uyuyorum.




ah be gönül
hangi istenmediğin bağda
buğdaylar arasında yonca diye bitersin bilmem ki
ne yenirsin
ne kokarsın
sadece kaba bir elin koparacağı
belki de bir talihe dönüşürsün o kadar
yeter mi sanmıştın
el oğlu kanar mı sanmıştın.



kır dizini otur yerine
hayatın çemberini çevirmeye başladığın gün gibi
beceriksizce çevirdikçe kendine dönüyorsun.



Ayvazım DENİZ