gözlerimde vuslata ermeyen bir aşkın feryadı
dudaklarım mühürlü.


kayalık bir gönlün yanından geçerken
yara alan bir gemiyim
her yanımdan sular alıyorum
dibe vurmak üzereyim.



üstümden tanıdık tanımadık ayaklar koşuşuyor
herkes canını kurtarma derdinde
en çok da ’’öylesine’’ anılar en ön safta sırasını almış
’’asıl duygularım’’ kaptan
ya en son kaçacak
ya da bu gemiyle derin sularda boğulacak.




bir zamanlar her yanı ağaçlarla kaplı
sessiz bir limanda mola vermişken
kasırgaya dönüşen ’’hiçlik’’ duyguları
kolayca ’’vazgeçilen’’ olmanın sitemiyle birleşince
öfkemin rüzgarından kırılan ne kadar dal varsa
üstüme üstüme geliyor şimdi.




bir veda türküsüdür omuzumda taşıdığım
inceden inceye yüreğimi tırmalar
nereye bırakacağımı bilememenin
azabı kanatır iliklerimi
yorgunum çok.



dudaklarımda biriktirdiğim ne kadar sevi sözcükleri varsa
kırılıp döküldüler avuçlarıma
ah ölmeden son kez
’’seni seviyorum’’ diyebilseydim
yar/in acem halısı yüreğine
gözlerim açık gitmezdi.



yapamadığım her şey için bağışla yar
bu şiir sana
alnına koyamadığım veda busem olsun.



Ayvazım DENİZ