Yağdı yağmurlar

Derken dindi ardından o heyula kiri, pası

Silip süpürürken yedi düvenin.

Mağlup olmuş o tedirginlik

Esir almış iken kindar nefsini

Engin sürecin soluksuz öfkesi…



Akıllara zarar eş güdümlü

O nefret yitip giden aşkın ertesi

Zamandı oysa hicap edilesi

Efkârın biteviye zihniyeti

Bir adım ötesi.



Gecenin indinde

Karanlığın hicvi

Ve sıdkı sıyrılmış yitip gitmiş ahenk.

Sıra dışı,

Yankısı bitimsiz

Tüketilesi merhamet

Kolu kanadı kırık.

Sünepe bir yadsımazlık

Çizgisini çoktan aşmış

Görünenin ötesinde.



Belli ki nihayete erdi

Anlamsız seyri

Tüm imgelerin

Yana yakıla kelimeler can çekişen

Tüketilmiş sancılı duygular

Yaftalanmış

Yordanası bir tutarsızlık

Kemirirken bilincin

Sahip olduğu o huysuz, muhalif nice düşüngeç,

Benlik ile iç içe sıra dışı garip bir üzünç.



Kanıksanası efkârın

İzdüşümü adeta o sır dolu bilinmezlik

Tüm hırçınlığı ile

Nöbette her daim.

Fazlasıyla mağlup sevi dili

Gölgesinde soyut nefretin

Uzanırken türevinde karanlığın

Devinimi döngünün

Hani o isimsiz, yeknesak güfteyi

Solurken yerli yersiz.