gözlerimin konusu gölgeler olalı
kendini korudu zaman
hiçbir şey değişmedi bakışlarımda...
keder yoksunu bahçeler gibi izi
akşam sonu kuşlarına birlikte isimler bulmamızın
yüreciğimin ortasında
tazeliği kıpkırmızı ...
sandık kokulu bir çul geçirmişsin sırtına
yeşil sabunla yumuşsun saçlarını
ayaklarının çamurunu özenle silmişsin
bir yarım ekmek ve külahta zeytin
yetişmiş umutlarına
mutlu olmuşsun
gelmişsin...
anlamamışım...

sessizliğimizi bozan ağaçlardan medet ummadan
tutamadım ellerini
ellerini hiç tutamadım
ben hiçbir eli tutamadım
ben aslında tutamadım...
hatırı sayılır sonbaharlar duraklarımda
göç kuşlarına sırtımı dönmedim hiç
satırlarımda atlaslar yığını bir rüya
ben hiçbir kendim’i bulamadım
ben kendimi bile bulamadım
ben aslında bulamadım...

yokluğunu tekrarladığım
yaz akşamları gelir aklıma
yalnızlığıma içli şarkılar yakıştırdığım
ayak seslerimle avunmazsam sabahı edemezdim ya
işte evler beni beklerdi ışıkları söndürülmeden
caddelerde mutlaka bekleyenine meraklı bir gidenim olurdu
yokluğunu tekrarladığım yaz akşamları aklımda
başka yazlarda da yokluğunu tekrarlardım
zaman kendinini korur
hiçbir şey değişmezdi bakışlarımda
hepsi ama hepsi eksiksiz gelir aklıma
eksik olan ben olurum orda...

aramızda bir hayatın olacağını bilmezdim o zamanlar
aramızda bir sokak
aramızda bir kuş
bir dal parçası
yağmur izi
aramızda sonsuz bir uyku
yeşil ve gri olacağını bilmezdim
ağır bir kar kokusu olacağını bilmezdim aramızda
aramızda bir utanmak duygusu
kan rengi tadında bir beklentisizlik olacağını bilmezdim
aramızda birgün sen birgün ben
aramızda bir an
anın kendisi olacağını bilmezdim
aramızda bir ölüm
belki acemi bir intihar
aramızda mandalina şekeriyle bayat ekmek
ve acılarına üstün anneler olacağını bilmezdim...
aramızda ne çok şey varmış meğer
ne az şey yokmuş
öyle ya
yokluğun bile yetiyor
sonunda baş başa verip yıldızlara karşı
tüm evreni alacağız ya aramıza
arada kalacak tanrı
ya ayrılık ya biz
ya yine biz ya zamanla yalnızlık
ve tabi her zamanki gibi
bile bile sobeleneceğiz...

"yürüyemediğim yollarda buluyorum kendimi
son yapraklar yanaklarımda
not defterimde binlerce adresin
kış kederleriyle
sıkıcı yazlarla
tüketiyorum ömrümü
bütün suçlarımın üstünü
başkalarının duygularında susarak
örtbas ediyorum..."

"bütün varlıklar
anımsanacakları günü sabırsızlıkla beklerken
ben unutulacağım anı sabırla bekliyorum
değil mi ki yoksun...
zaman bile yanımda olmasın..."

"değil mi ki yoksun
tanrı yalnızlığıma fazla
yalnızlığım tanrıya
değil mi ki yoksun
tanrı adımı unutsun
adım dilime fazla
dilimde yokluğun
yokluğun adıma fazla..."






kağan işçen...