İpi kopmuş bir uçurtma gibi, gökyüzünde salınırken;
Bir başka uçurtmaya…
Sana, sarılmakla başladı, benim masalım!
Yalan yok, çok ama çok, mutlu oldum.
Sevdim, özledim, ağladım!
Sonra…
Sen sahibini buldun!
Ben...
Bir telde asılı kaldım!

Kuyruğu kopmuş mavi bir uçurtmayım şimdi...
Her yanım dikenli tel yarası!
Hiç unutmadım seni…
Unutamadım.
Sesim bile sesinde yankı bulamasada…
Ne içimde öldün...
Ne dindi içimde sana okunan selaa.

Bir damla su bile bulamasamda senin çölünde…
Kızgın topraklarla, teemmüm ediyorum!
Seni bana yar etmeyenlerin çığlığı kaplasada evreni!
Ben her gece sana sarılıpta uyuyorum.

Biliyorum, ben sende çoktan bittim!
Ama..
Ben seni, bende bitiremedim!
Şehrazatın binbirgece masalı gibi…
Bu kanlı masalın sonunu getiremedim.

Kangren olmuş yara bile, kesip atılmazmış meğer!
Bir yarayı kendi yaranız sayıpta…
Birini acısıyla bile sevmişseniz eğer.

Aşk bitti deyince, öyle kolay bitmezmiş!
Her hoşça kal…
Koşta gel olurmuş, duymayı bilene…
Aşk’ta Umudun kandili hiç sönmezmiş!
Sarı krizantem in anlamı karşılıksız sevgiymiş!

Sevgili…
Bir yudum mutluluğu, sıratın diğer ucuna saklayan, sevgili…
Ela gözleriyle beni büyüleyip!
Sonra gölgesini bile, benden gizleyen sevgili.

Hani hüznün misafirliği kısa olurdu?
Hani zaman her şeyin ilacıydı?
Hani her özleyen kavuşurdu?
Yüreğim yanıp kavrulunca...
Hani senin bulutların getirecekti bana yağmuru?

Şimdi sen bir başkasının avuçlarından mutluluk içip
Kimbilir nasıl azaltıyorsun beni içinde…
Yaşanan o güzelim aşkı, nasıl inkara yöneliyorsun…
Etme eyleme!
Ayrıldık de…
Olmadı de…
Ama bu aşkı inkara yeltenme.

Eyy çığlığımı gözlerime nakşeden nakkaş!
Eyy Züleyha bakışlarına beni tutsak eyleyen zindancı
Eyy yaşamın en kanlı masalını bana yaşatan, efsunlu güzel…
Bu kapına son gelişim!
İster katilim ol çek tetiği!
İstersen doktorum vur neşteri!

En azından sevip sevmediğini bileyim.
Ya birlikte yanalım
Yada üfle…
Bir kandil ışığı gibi söneyim.