İçimde çağlayan nehirlerin
Kurumuş deltasındayım şimdi
Kaç zamandır
Ölü toprağıyla geziyorum üzerimde
Kaç zamandır gözlerim bir ihbar dilekçesi
Ve yaşamak dediğin
Bileklerimde bir nabzın cılız ritimleriyle
Yaşamaksa eğer nefes almak
Sıradan bir gerekçe…

Kaç zamandır
Morarmış tırnaklarımla kazıyorum geceyi
Beynimde rulet oynarken tarifsiz duygular
Aylak saatlerde sektiriyorum suskunluğumu
Her düşen sarılmak için yılan bulurken kendine
Birileri ardımdan sırıtkanca söverken
Yaralı bir at resmidir benim ayakta duruşum
Yığılsam akbabalar çökecek sanki üstüme
Doğrulsam sessizliğin demli acısı…
Titrek bir kalemden namlu yaptım kendime
Cinnetim devrik bir yüklem intiharı..

Bütün trenleri kaçırıp külah yaptım biletimi
Kaç zamandır
Usançla hırpalanmış tekil bir ömrün
Melodisi kırgın notalanmış hüznüyle
Çoktan ıskalanmış bir hayata sızlanmak için
Sustuklarım daha hüzzam yazdıklarımdan.
Çünkü sustuklarım
Lehçemde angaryadır yumruğumda isyan
Ve sözcüğün son nefesidir yüzümde kopan vaveyla
Yağmalanmış bir geçmişin tanıdık izleri
Öğelenmez hiçbir cümlenin soyağacında.

Yırtık bir çamaşır selesinde kundaklamış beni ninem
Doğunca tarla yamacında hasat zamanı
Dünyanın pisliğine toprakla zırhlanırken
O vakit düşmüş yüzüme çöl kuraklığı
Ve emeklediğim çağda geçmişim ısırganlar içinden
Bu yüzden beklide ömrümün uyaksızlığı
Küstahlığım belkide bu yüzden
Yazarken kafiyeli,yaşarken imlasız sövenlere...
Bu yüzden
Kemirgen banknotlar hilekar oyunlar arasından
Her düşen sarılmak için yılan bulurken kendine
Çanak çömlek patlattım ben…
Yani kaç zamandır
Gün bile düşmüyorum takvimlerden
Bilmiyorum hangi ihanetin kaçıncı ortasıdır
Yaptığım tek yanlış üç doğruma infazken
Şimdi sildiğim her doğru hayatıma beraattır.

Yani kaç zamandır
Kendi pişmanlığıma isyan
Kendi isyanıma günah
Kendi günahıma tövbem..
Çanak çömlek patlattım ömrüme
Sıyrıldım üzerime dikilen kostümden
Kendimi giyindim kendi gölgemde
Çıksın herkes saklandığı maskelerden
Ebe de ben değilim artık sobe de…(ergen şiirler 2)