Güzide bir ömrün koruk düşleri
Meylerken yarınlara
Hanidir içimde sakladığım
O pür-telaş yadsınası öfke…
Hırçın ve huysuz yanım
Ait bile değilken güne
Kavuşamadığım yarınlar bir adım ötemde.

İzafi bir gölge başucumda
O saf tavrım bazen fevri
Yaşarken onca ikilemi
Ve inandığım öncesinde
Gizil bir karanlığın o örtücü safsatası.

Sus ya da haykır ey gönül;
Tüm o zıt imgeler hanidir
Mutluluğu eksiltirken depresif hüzün.

Ben ya da biz
Eşkâller hepten belirsiz.
Aşkın tanımı izafi tümlerken nefret
Sevgi dediğini istediğine mal et
Haricinde nasıl da yoksunum
Varlığın nüvesi iken huzurun.

İzbe ve metruk bir şatonun
Köhne dehlizlerinde kaybolmuş çoktan
Gizli saklı terk edilmişliğinde ruhun
Son bulmuş çoktan…

Adı olsa da Leyla
Kavuşamadı o bile deli dolu sevdasına
Ne dün ne şu an
Bin bir tezahürü ile yıkmaz mı yalan
Ne bugün ne yarın
Yetmedi mi soluksuz kaldığım.

Seyri âlemin ayrı güzel,
Ayrı güzel yitmeden yitik düşler
Sarnıcı âlemin en derinden.
Derinler ayrı güzel
Kaybolmamak adına nice âlem
Uzağında kirin pasın
Yön bildim kıbleyi çoktan.

Sessiz pusulam yüreğe hibeli
Sarkık ve savruk nice insan
Keşke bilse kadir kıymet
Çoktan yitip gitmiş oysa nice vicdan.

Aşk ayrı güzel merhamet ayrı
Sünepe yargılar akıl dışı
Sevda güzel ve sükûnet
Hicranı meyletmiş derine çoktan.

Çoktan düştüm düşeli bu yola
Nice imge serpiştirdim kaybolmamak adına
Onca yeti inkârı mümkün mü yürekte yatan sevi dilini…

Ayracı ruhların depreşirken sessizlik
Nasıl da lal dilim ve ketum o gözlerim,
Sıfatsız varlıkların sahte sevinçleri
Perdeli gözlerim çoktan
Can çekiştirirken karanlık.

Ne öncesi ne sonrası
Kıt kanaat bir belirteç varla yok arası
Kavramak kadar olası
Seyrederken gel-gitlere muhatap o sarkacı…