Ben pek şiirbaz biri değilimdir. Düz yazıyı severim daha çok. Hayat kafiyeli ve uyaklı değil neticede. O yüzden kolay kolay şiirler gözlerimden süzülüp giremez ruhuma. Hatta böyle şiirleri okuyunca, şöyle bir şiir yazmıştım, isyan niyetine.

Bırak! Kandırmayalım birbirimizi,
Yan yana düşünmüşsün besbelli,
Alt alta dizip yapmışsın şiirimsi !

Kafiye giydirmişsin sözüne,
Anlamı soyup atmışsın.
Kafiyeli bir hiç yazmışsın.


Lakin, işin içine zeka girince, yaşanılandan alınan dem girince ve kendini duyan bir ruh söyleyince başka oluyor.
Failatün, failatün, failün moduna takılmış uyur, gezer, söyler model düşünsel söylemlerden sonra, sizin gibi birini okumak heyecan veriyor. Hani şu hayat denen meselenin bir başka ruhun özünden s-öz oluşu daha bi keyifli oluyor. İnsan, alt alta cem ettiğiniz cümlelerden aklınızdaki ahtapotu görüyor. Öyle ki, gelmişi geçmişe, oluru olmaza düğüm edip, aklı alt üst eden böyle güzel bir söylemle karşılaşınca vay be diyor. Hakikaten vay be. Bu cümleleri böyle dizen, böyle düşünen, böyle yazan bir zekaya ve usluba vay be gerçekten. Söylediğim gibi pek şiirbaz biri olmadığım için, şiir pek okumam. Ama bir değişiklik yapıp biraz okumaya karar verdim. Ve şu ana kadar bu sitede okuduğum en hakikatli cümleleri sizin şiirlerinizde buldum. Gerçekten zekanız göz alıcı. Yazdığınız için hem teşekkür ederim, hemde gönülden tebrik ederim. Tüm şiirlerinizi tek tek ve birkaç kere okuyacağım kesin.