Çıplaktı, yalın ve
Naif alabildiğine…
Azıcık eserekli onca muhalif düşünce;
Bir yükseldi bir alçaldı seyrimin imgeleri.

Korunaklı hatta sığıntı
Varlığımın yeknesak tutkuları
Fazlasıyla masum hatta sıradan:
Bir elimde bezden bir bebek
Kanarken kırık kolunun yarası.

Nasıl da üşengeç biraz yılgın,
Ne farklı ne sıradan,
Bir garip kul yersiz yurtsuz.
Yine de şükürdür dilimde,
Olsa da onca yergi yargı ve yalan kılıfsız.

Mucizesi devranın her yeni günde
Fısıltısı ruhumun güleç yüzümde.
Kırık hatta kırılgan mizacım,
Ne isyan ne inkâr
Neyse tahayyül ettiğim
Zihnimin merdivenlerinde…

Yaprak yaprak çevirdim sayfaları
Toz dumana bulandı gönlümün bulutları.
İnci taneleri savruldu bir yerden bir gökten
Elimde solgun bir çiçek
Can buldu rahmetiyle yeniden.

Çektim perdeleri en dibe,
Karanlığa hibeli olsa da evren
İzafi gölgelerdi oynaşan
Ve peyda olmuş bir ışık
Yürekten semaya yükselen…