sen hayatıma girdiğin günden beri
özlemlerim tavan yaptı
görmedi gözüm hiç kimseleri
yüreğimin doruğuna düşen
kar taneleri gibisin
uçuşupta birbirine değmeyen
akşam sefası gibiydi gözlerin
söyle hangi gönül çeldi aklını
hangi Eylül akşamları aldı seni benden
sen gittin gideli
kilit vurdum gecelerin diline
kirpiğimin mührü düştü
seninle başlayıp sensiz biten gecelerime
şiirlerim öksüz kaldı kendi halinde
her satırında sitem edip ağlıyor kelimeler
karanlığa katre oldu çaresiz bakışlarım
gözyaşlarım yağmur olur sığmaz içime
bu kaçıncı gidişin takvimlerden düşüşün
kaçıncı seferidir bu gidip de gelmeyenin
yalancı baharlar gibisin içimde
ah şiir kokulum yüreğimin sahibi
adın dilimde eski bir şarkı gibi
özlemin dokundukça zemheri yüreğime
akıttım gözyaşlarımı içime
dinlenesi bir masal oldun
uzun kış gecelerinde
bir bakışlık da olsa
düşmek isterdim gözlerinin demine
ne karlar yağdı yokluğunda
kaç söz eskittim gidişine
suskunluğumun bir adı ayrılık oldu
kabullenmese de yüreğim
yüzümde bir türlü saklayamadığım hüzün var
söyle sen mi değiştin
yoksa yüreğindeki sevgi mi tükendi
hangi gönül yasak koydu sevmelerime
yüzümde ıslanan gülmelerimi görme
acısa da içim
erteler gitmeni ağlatır gözlerini
beni bende bırak yasak sevgimle
yokluğunun yarasını silme
ben çoktan hazırım ölmelere
dur ne olur gitme
adına yazacağım o kadar şiir var ki
bak gözlerime gör kendini
sustu kelimeler diz çöktü önünde
uzak durma yanaş
çek içine nefesimi
bir beden de iki can olalım
tut ellerimi bırakma sahipsiz
sen benim kış günü doğan güneşim
zemheri ayazında ısıtan nefesim
içimde bitmek bilmeyen hasretim
ömrümü aşk yoluna kilitlediğimsin ...


Refik
13 . 02 . 2015
İstanbul