sen güzeldin
ve ben kimsesiz
sayfalarca şiirler biriktirdim sana
sadece sana.

aynı oda’da
aynı renkler içinde buldum seni

mavi

ki ben terli bir yazdan dönüyordum,
sildim/
ışıksız gölgeler içindeki dileğimi
kirlenmiş bir son/bahar kadar
belirginken üstelik...

boş kaldı yazılmamış sayfalar/ım
çizilmemiş Atlaslar keşfetmeye benzer bu
yarım harfler ve yarım uçurumlar.

dokun sırtına
eğer yapabilirsen

ve çek içine parmak uçlarını/kokla

gülüm/se

şşşşş tamam
biliyorum

mızıkçı ve küskün
iç savaşa benziyor yüzüm

ölülerim ve ölüleriyle
murabba/
ve kalan sağlarım.

BİR pişman
refleks
silik bir ANı kadar şimdi


unut/malıyım hepsini
en hüzünlü mezarlığım
kasık ağrılarım değil sanki (?)

kendini izliyorsun biliyorum
kendim gibi
omuzlarından aşağısını

(ellerin/ellerim)

ve esirge beni/
beni bağışla...


yenemiyorum/
eksik susmalarımda
eksik kalan heveslerimi.

tabirsiz rüyalarımdan uyanıyorum
bu yüzden/terli

adı sana benziyor/bazen.

bazen bir renk kadar sıcak
bazen kekre/
yutkunamadığım bir tat kadar.

seni hissettiğim bir yerdeyim
biliyorsun bunu
ruhumun ete ve kemiğe büründüğü

özür dilerim/çokça...

delik deşik bu yüzden
bebekleri gözlerimin
inanmıyorsan bir daha b-ak
şayet dayanabilirse parmak uçların.

öyle ya
yol yürümek öğretir
ve değişir bir yol böyle

kan yürür sıcak
ve damarların genişler
sonra açılır kefenlenmemiş gözlerin.

hayır/
sustur içini bile
(içini yerim dedim de kırıldı yüzüm)

sen ve ben ışıksız gölgelerdik
eteklerinde dağlarımızın
toz gibi dağılan
ve yakan
bazen buz gibi.

beni al
beni tut
ve kavra/ıslat avuçlarında terinle
sürt saçlarına
bir meltem başka ne işe yarar/serin...

al beni/
ve çek
içine/derinlerine
çıkar kuyularımdan/kuytularımdan
tabiri yapılmamış bir kelime
kalmasın diye şiirlerinde


al beni/
ve saçmala/sınırsızca
olmadık kaza gibi
anlat neden sevdiğini
ki sesim/nefesim
tenine çarpıp kırılır nasılsa...





(...)