Ve ben,
düşleri bozuk bir Türkçe ile
kelimelerine uzanıyorum
didikliyorum hece hece
sahiplenmek adına bir harfini ki
yüklem ve özne
sıcak kahve ya da renklendirilmiş çay
göğüs kafesimdeki kaburgalarda
bir kırılma hissi
eş sessiz bir kelime içinde
kaybolup gidiyor anla/m
herkesin oluyormuşum gibi..

hani dokunmasam
öksüz kalacaklarmış gibi
sussam/evet…
istem dışı bir sindirim sistemi
ve ani bir refleks
rakamsal bir kim/ses(s)izlikte
b-akıyoruz aynaya
aristokrat ve ucundan politik
saçlarımızın kırıkları oranınca
dim/dik..
son/baharlarımız yeni bir
rönesans’ın eşiğinde…

mutsuz olmaya çabalayan ruhlar
ne darbeler hoş geliyor artık
ne de devrimler ki
şehir şehir boşalıyoruz
çırılçıplak akıyoruz
kör bir ressamın tuvaline…

b-ak…
kuzgunlar yuva yapıyor iskele altlarında
bir martı süzülüyor kanatsız
boğaz/a ki
terk ediyor evini bir yosun

evet evet y’osun..

seni t-anıyorum
sararmış yapraklarından belli
mevsimin…
ki ilmek ilmek işliyorsun yaşam(ım)a..

...................

..............................


.........................................





(...)