Sözler tükenir,
Yaralanırsın en sağlam yerinden, sevginden.
İnsanlar neden böyle dersin,
Sonra cevabını bilmediğin şeyleri kendine sormakla suçlarsın kendini.
Sonra kendini karanlık bir odanın gizli bir hücresine hapsedersin.
Acı çekersin,
Sol yanını hançerleyen katilin adına bütün insanları suçlarsın.
Ama bilmezsin ki!
Sokak lambaları senin acına ortak olup mavi aydınlatmaz ücra köşeleri.
Yada polisler sen acı çekiyorsun diye köşe başı denetimlerini bırakmaz.
Bulutlar kararmaz, güneş sönmez.
Herşey olduğu gibi tüm yalınlığıyla, yüzüne yüzüne vurur.
Tuhaf birşey değilmi?
Sen acı çekiyorsun,
Geberip gideceksin ulan bir köşede.
Ama dışarda herkes mutlu olacak.
Diye ne düşündüyse küfür eder gibi sıktı kelimeleri beynime.
Kelimelerin gücüne inanan biriydi o çünkü.
Sonra buz bitti,
Rakı bitti.
Sabah oldu, herkes yine mutlu.
Katiliniz olacağım..


Adil Karaoğlu