0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1085
Okunma
Daha dün,
İnsanları sevmek için büyümek isterdim.
Hangi ara büyüdüm de
İnsanlardan nefret eder oldum..
Hangi ara bu kadar linç ettiniz içimde ki sizi.
Ve hangi ara bu kadar, bu kadarcık oldunuz.
Şimdi dilimden düşmüyorsunuz,
Hep anılıyorsunuz istihdam ile,
Kimseyi suçlamıyorum,
Sorumluluklarınızın canı yerin dibine.
Adem ile Havva’nın hiç suçu yok bunda.
Yasak meyveyi yemek dışında.
Adil Karaoğlu
