Yaşım daha 17 benim
Bir sürü tahayyüllerim var geleceğimiz için
Asi yüreğimle boyun eğmeyeceğim bu çarpık düzeninize
Fikirlerim var beni ben yapan
Şimdi beni asın ki, yaşasın ilelebet zalimliğiniz
Ve yaşasın tüm cesaretim, fikirlerim.

Yaşım daha 15 benim
Umut dolu uçurtmamı uçuracağım semada
Tutsak olmayacağım gaflet dolu zindanlarınızda
Beni öldürün ki, herkes özgürlüğü anımsasın ekmek aldığında.

Ankara’da bir sokağım ben
Üzerim kanlı, temizleyemez yağmur taneleri
Karlı Sokak derler de adıma
Diyemezler kara kaldı bu rampa
Bir beden öldürüldü, taşlarımın arasında kan lekeleri
24 Ocak günü yasa büründü
Ama bir fikir yeniden can buldu, hiç ölmemesiye.

Panzerlerin altında kalan işçiyim ben (1 Mayıs 1977)
Ben avukatım yerlerde sürüklenen
Doktorum, görevimi yaptığım için elleri kelepçe gören
Ben bir Dersim’im derim, bir Uludere
Bir Hrant olurum, bir Ali İsmail
Utanır dilim “yaşıyorum” demeye
Bunca günah yeter hepimizin ölmesine
Vurmayın artık ulan, ÖLDÜK İŞTE!

Eylem Özkan
30.01.2015