Seni sevmek bencilliğin ta kendisiydi
Hiç sevmediğin bir şeye katlanmaya çalışmaktı sevgime tanıklık etmek.
Boş hayaller dediğimiz mutluluk kaynağından sonra gerçeklerle acımasızca yüzleşmekti.
Belki de sevmek, seni mahrum bırakmaktı sevgimden...

Mutluluğa yelken açar gibi gömüldükçe düşlerin içine
Viran olmuş bu okyanusda yolu bulamamaktı,
Geri dönüşü olmayan bir rotaydı seni sevmek.
Uykumun arasında soluk soluğa nefes alarak, aşkınla boğulmaktandı geceleri apansız uyanışım
Ve her o uyanışlarımda yanımda olmadığına kanaya kanaya razı olmaktı.

Sevmek, şehir adı verilen çoğullukta bahtsız bedevi gibi senin sevgini keşfetmekti
Aşkı senin öğrettiğin gibi bilmekti.
Daha kapını bile çalmadan geri dönmekti sevdaya uyanan sabahlardan
Tadını bile bilmediğim, hep hayallerimde beslediğim büyük sevdamdan geri dönmekti
Cesaretim olmazdı çünkü "seni seviyorum" demeye
Hep sahipsiz bir çocuk gibi kalırdım hayallerimi bırakarak sana
Umutlarımı kapının önüne bırakarak dönerdim... Hep geri dönerdim...

Ama çoğu zaman susmaktı seni sevmek
Yüreğimde senin için yeşerttiğim her şeyi şiirselleştirip
Edebî hayatla seni tanıştırmak olmuştu sevmek.
Seni sevmek, içimdeki o buruk mutluluğu yok etmeyi ağlaya ağlaya arzulamak olmuştu
Çünkü sevmek, senden vazgeçmekti.
Sonu nasıl olacak diye hiç hesaplamadan ebediyen şahitliğini yapabileceğim
Ve kapalı kapılar ardında kalan bu sevgiyi ömrümce beklemeyi cesaret etmekti.
Yaşarken ölmeye yeltenmekti, çünkü seni sevmek yaşarken ölmekti sevgili.
Kim bilir belki de seni sevmek böyle güzeldi...

20.09.2011