Mahpusta volta atmaya eş değer midir gönlümün zindanlarında ki çaresizliğim
Elimi parmaklıkların arasından bir uzatabilsem bitecek belki hayatımın hüküm yediği esareti.

Belki bir uçurtmanın kuyruğunda asılı kalmıştır hayallerim
Koşmaktan yorulduğum ve asla tutunamadığım düşlerim.
Hiçliğin yontularında var olurken ve hâlâ yaşarken umut,
Gerçeklerden münezzeh tazeliyor kendini dilek ağacının kurumuş dallarında.

Daha fazla mı büyümek gerekiyordu
Hayatın bu yönüne bakmadan özlemleri satır aralarına sıkıştırmamak için?
İtiraflarımın girizgâhı bu yazılarda can buldu oysa!
Belki hep konuşmaktan korktuğum, dilimin lâl olduğu anlarda
Namütenahi umutlarla seni yazdım, onu yazdım, kendimi yazdım, hayatı yazdım…

Mucize yaratabilecek sihirli bir değneğim yok elimde ulaşamayacağım hayallerim dışında
Ve şimdi onları semada ki yıldızlar diye adlandırdım hayatımda
Ulaşamadığım ama yol gösterenim!


17.01.2013
EYLEM ÖZKAN