İşte bütün o öpüşler
içimdeki mezarlığın bodrum katında
arada bir uğrar
derin derin taziyeler ekerim

sırtımda ağırlaşan sırlar
taşıyamıyorum bazen bunca yazgımı
en sevdiğim periler, ifşa perileri
beni bana ispiyonlayan
bir kutsal acıya banarken yine

ki tüm çiçekler lütufkardır,
bir ihtimal serpilelim diye

del!
del!
içimi, dışımı, dibimi, ruhumu
akkkksııınnnn tüm cahil cerahatlar

vecd fırtınası gibi bir arzu
rengini yaşlı bir hüzünden alan bir dilek cümlesi
asıl, bildiklerim kanatıyor yaşamak istediklerimi

daha yeni emekleyen tahrikcikler çok çalışkan
bir çift bahaneden ürediler hepsi
zira, ihtiras kostümü giymiş şarlatanlara kanmıyoruz artık.


sen muğlak / o muğlak /
koca bir cümle dolusu sükunet
küçücük bir soru işaretine biat ediyorum durmadan

cüretkar bir tekamül aslında beni büyüten ve terk eden

bazı hayatlarım diyorum,
artı ve eksi yüklü bir cümlenin münasebeti aslında

ki bazen, belirsiz bir tutukluluk hali, yazdıklarımın içinde
iyi kalpli bir vicdan azabı elimden tutuyor yine de
burası tuhaf bir yer, bir görseniz
kaçmak, varmak- varmak da kaçmak oluyor buralarda...





Oktay Coşar