gölgesiyle yalnızlaşan biri
ışık yüzünde
ışık yüzünde mi gidip geliyor
kimse rahatsız etmesin diyor beni
konuşması belli değil

şimdi yağmurun kalbi kanar söyleşiriz
his bu çözülen buzun ayağından
kaldırım oluklarına yayılan su
unutulan şiirler geçer geceden

biz bu küçük dalgınlığın kucağında
havalanan kuşlarla söyleşmek istiyoruz
istiyoruz ki dört ayaklı bir masada
bulutlar tertemiz şarkılar söylesin bize

ne geçenden haber ver ne geçmeyenden
her şey bir hizada görünür olsun
bakınca gözlerine buldum de
sevgi dolu günlerimizin çıkmazını

dolanıp fısıldıyorsun
korkun anlaşılmak olsa saklamazdık göğü
bu üçüncü söz kimin bilmiyorum
alfabenin ruhuna yalvarır gibi
göğsüme saplanan kör imla
hesap soruyor insanlığıma

buyur burada öl
geçmesin harfler üzerimizden
lakayt dans eder şiir
hafızamın ucunda uzun bir öğüt var
içim içine sığmıyor
söyle de
kapatsın sahnenin ışığını bezirgan.