Buğulu camların ardında saklı sayfalar
Kırış kırış boğumlu ıslak sarı sayfalar
Samandan ağaçtan en yakışıklı sayfalar
Dört bir yana saçılmış kan imzalı sayfalar


Apartman katında, gemi enkazında çıkan
Aşk kokan ve hep sevgiliye diye başlayan
Kelimelerle dans edip onlarla uzayan
Yepyeni sil baştan beyaz sayfalar


Kurak toprak kırıntısına düşen damlaysan
Filiz olup serpilip un ufak kaldığından
Kendisini ağacın yavrusu saydığından
Anıları tutamaz ki hep kırpıldığından


Akla neler getirir üstüne ilk yazılan
Kafada pireler uçuşur düşündüğünde
Kalbe neler sokar o kokusu kaldığından
Bir yanda kalemler, dost olmuşlar gördüğünde


Karlı gecelerde kandiller sinen sayfalar
Talaş kokulu evlerde kuruyan sayfalar
Gözyaşından damlalara boğulan sayfalar
Fütursuzca, hoyratça, koparılan sayfalar


Üstüne kapkara “SEN” yazılan her zerrede
Kalbe vurulan ıslak mühür gibi sayfalar
Altına “BEN” diye atılan imzalı şiirde
Hançere dokunan el kadar korkak sayfalar


HAKAN AYDIN