arka sokağnı merak ederim yüzlerin, yüzünün
nasıldır insanlar, insanlığın orada
hangi kapı aralığında duraksamaktadır
tam adım atacakken yarına
birden ayrılır ikiye, üçe gidişleri
kalmak ötelenir her dönemeçte
peri kızları döner çingene yüzünü
yerde sürünür sevdalanmalar
evin önündeki dut ağacı
birden döker yaprağını


her evin önünde köpekler ürer
dolanır kuyruğunun peşinde
her çöplükte bir kaç kedi
sokulacak bir insan eteği arar
arka yüzünde yüzlerin
ıssızlığına miyavlar


gerçek yüzünü ararım çatlar sokak
acı mayalanmıştır bütün arka yüzlerde
bir kadın tökezlemiştir, bir erkek düşmüştür birbirinden
karamamıştır sevgi hamurunu kıvamınca
bulanmıştır ayağına eline
kimi zaman biri diz çökmüştür birine
bazen de gök ayrılmıştır denizden
yer toz duman olup, savrulmuştur
çökmüştür çatı
ayağının dibine


nasıl ayrılmıştır can candan
birden mora çalmıştır ayın aydınlık yüzü
toplayıp gitmiştir yıldızlarını gök
bunalıma ağarmıştır tan
soluk alınacak sokaklarda
çadırını açmıştır
dövülüp, öldürülen kadınlar’ın
kim hangi yüzünü daha iyi g’ördü
arka sokaklarında yüzlerin
gezinir pislik içinde ayaklar

yüze tekme atılmaz..




26. 01. 2015 / Nazik Gülünay