gözlerime şöyle dokunup geçsen
hemen kapanıvermese gözlerim
hayalin de olsa, varken yanımda
gitsen be uyku yanımdan kilitlensen
kolay açılmasa kilidin
gıcırtılı boğuk kapından sökülsen
arasalar da bulamasalar
soyu tükenesi uykucular


olur şey değil ya şu kış gününde
yeni doğmuş bir bebeğin soluğunu üflesen
karda üşümüş ellerime
donmaktan kurtulsa düşlerim
her ağladığımda alsa annem
emsem uyanmış olmanın hazzını


çıtır çıtır yansa, tütse ocağım
düz çıksa ülkemin dumanı
eğrilmese bacası dünyanın
kimse kimseyi öldürmese amerikanvari
olmasa yürüyüşlerimiz
ya, işte ne bileyim çıksak hizadan falan
uyansak


karda gözünü açışı gibi bir çiçeğin
tutunması gibi uçurum kıyısındaki kökleriyle
son anda yakalaması gibi bir annenin çocuğunu
düşecekken balkondan
duyulmasa ağıtlar, çığlıklar
uyanışı sadece bahardan beklemesek
canlansak


ateş etmese polis teslim olmuş birine
olmasa savaşlar, çocuklar ölmese
gezinsek düş boyunca sevdalı
gölgelikten çıksa sevgilimiz
bürünse ete kemiğe aşka
insan olsa..







23. 01. 2015 / Nazik Gülünay