ÖPÜŞMEK…

…


Sen yine ılgıt ılgıt gidiyorsun
Lanet okuyamadığım perdelerin rüzgarla dansında
Kokun sıvanmış duvarlara
Şayet yeni kömürle tutuşmuş sobam
Kar etmiyor ısınmak az yalnızlık dolmuş...


İçimden henüz yazılmamış besteler geçiyor
Adın kadar bilsem şu notaları (ne çıkar)
Kireçleri dökülüyor duvarların
Uzaktan çok uzaktan bir ezanla havalanıyor güvercinler
Ve ben bir vita kutusuna başımı düşürüyorum….



Tüm yaktığım kitapların parıltısı duruyor tavanda
Karşımda resmin
Sendeleyerek açtığım musluk
İlerde girişte boş terliğin
Terli bir vakit su içmeye gelmişim…



Çorapsız her bastığım yer üşüyor
Dışarıda köpek sesleri
Ben Orhan Veli dinliyorum “gözlerim kapalı Ankara’da”
Usul usul soluyor caddeler
Sönerken kelimeler…



Ansızın gençliğim ellerimden tutuyor
Yasak bir öpüşme konduruyoruz mevsimin en ortasına
Sen en diri göğüslerinle beni emziriyorsun
Kıyımızda engin köpüklü nehirler akıyor
Suların sustuğu vakit çanlar çalıyor…



Köprüler patlıyor birden
Kuşların kanadında köpükler
Yağmur düşüyor sevdiğimiz ağaçların üstüne
İkimiz sırıl sıklam göğe şükür göndermişiz
Alnımızda ayrılık iki öpmüşüz işte…