Hendek kazılmış yüreğimin girişine
Ölü ve yaralı anılarla dolu yüreğim.
Militarist eylemlerini sürdürüyor
Bir bilinmeyenli deklemin öncüsü.
Sorgulamaya vakit yetmiyor
Biri tam biterken derken yenisi başlıyor.
Darmadağınıklığın içinde her şey oluveriyor
Hemde kusursuzca...
Ardında kalmanın üzüntüsüyle
Devam ediliyor yeni güne.
Düş kurmaya bile zaman yok derken
Bir martı görünüyor yüreğimin kirli sahilinde.
Avlanacak ne olabilir ki
Bu masumiyetini kaybetmiş bedende.
Sakın bu martı;
Jonathan Livingston’un martısı olmasın
Diye düşünürken Simurg ve arkadaşlarının gelişiyle daha da
Anlamsızlaştı bu yer.
Yoksa anlam mı aramalıydım
Bu darmadağınıklığın arasında...
Onlar da benim ne düşündüğümü anlamış
Olmalılar ki uçup gittiler...
Gittiler, ama nereye
Gidilecek yer var mı ki
Ya varsa
Ya yoksa
Denemeden nasıl bileceğim ki
Denesem ne kaybederim ki
Sanki çok kaybedeceğim şey var da
Evet evet... Denemeli.
Ama nerden başlamalı
Buldum!
Hendeklerden başlamalı.


Yunus YILMAZ